Day 13 tem 20: Pokerface, een huwelijksaanzoek en Leen leeft nog!

Zondag "tsiku 19"       24/07/’16

Samenvatting van de week:

De terugrit van de safari in het koude zuiden naar het noorden was langdurig en winderig. Hierbij moesten de personen die in de laadbak zaten zelfs onder een hoop slaapzakken kruipen om zich van de koude nachtwind te beschermen. Shadreck’s auto moest natuurlijk moeilijk doen hetgeen de rit nog zwaarder heeft gemaakt. Gelukkig zijn we nog veilig terug thuis geraakt en hebben we in ons eigen bed kunnen overnachten. De meesten hebben het avondmaal overgeslagen.

Toen we de volgende dag wakker werden zagen we dat de bouw goed vooruit was gegaan, een paar muren waren al af. In de komende week moesten de laatste stenen naar boven gedragen worden en de putten van de funderingen worden opgevuld. Dit hebben we op een paar dagen volbracht. De volgende stap is het plaatsen van het dak, hiervoor moeten de muren en ramen vervolledigd worden waarvoor wij van edukado niet veel kuunen bijdragen. Het bouwen van de muren moet gelaten worden aan de ‘skilled workers’. Voor deze reden was de rest van de week eerder rustgevend. Tussen het lezen en het poker spelen kwam het idee uit om een pizza oven te maken met de overblijvende stenen. De eerste versie was echter geen succes, de oven warmde maar weinig op. Voor versie 2.0 werd er voor het vuur een put gegraven, behoorlijk minder bakstenen gebruikt en een schoorsteen ingebouwd. Deze werkte al beter, maar het werd nooit echt warm genoeg. Toch is het ons gelukt om twee broodjes te bakken. De derde versie staat al klaar om nog uit te testen, hopelijk zullen er op de volgende blog fotos van onze zelfgemaakte Malawi-pizzas kunnen bijstaan. 

Ook veel drama deze week; Koen, de lawyer/liar (zo worden advocaten hier bekeken) verliet ons op donderdagavond. We hebben nog altijd niets van hem gehoord, aarde aan Koen, leef je nog? 

Zijn matras werd direct aangeslagen want vrijdag arriveerden de ouders van Adam voor een kort en bondig verblijf. De volgende dag vertrokken ze naar een andere stad in Malawi, Zomba, om met de jeugdgroep Juneco te werken in het kader van Clowns Zonder Grenzen vzw. Daarna gaan ze clown en muziek voorstellingen geven in een paar dorpjes doorheen Malawi. Op 11 augustus zullen ze terug naar GenCoo Village komen om hier een laatste keer op te treden.

Een deel van de groep: Nico, Stan, Marilyn, Suzanne en Evance, ging zaterdagnamiddag naar Lilongwe. Na een rit in een truck die zowel mensen als geiten vervoerde, kwamen we aan bij de ‘lapa’-markt. Een lapa is een kleurrijke doek die hier door vrouwen gedragen wordt als rok/ kleed/ draagdoek/handtas... De keuze was groot en de meisjes wisten niet wat kiezen. Moest de keuze aan de jongens hebben gelegen, waren ze simpelweg niet naar de markt gegaan. Hierop volgde een bezoekje aan het souvenirmarktje waar het afpingelen het grootste deel van de tijd vulde. In de supermarkt werd onze voorraad snoepgoed aangevuld, hetgeen nodig was na een ontbijt van enkel pindanoten, wat hier als luxe wordt beschouwd, maar onze magen toch niet zo vulde. Daarna keerden we terug, geen geiten deze keer, maar wel ajuinen, fietsen, werkmateriaal en consoorten. 

In de tussentijd heeft Adam zijn haar laten knippen. Na een uitleg over hoe een scheermachine moet gebruikt worden met ‘Azungu’-haar was het resultaat vrij goed. Stiekem denken we dat ze zijn haar verkocht hebben op de zwarte markt.

Na een laatste meeting, waar ze hier zo van houden, zijn Bram en Ilse van GenCoo op zondag vertrokken. Helaas namen ze hun spelletjes mee en zijn we weer een poker-rivaal armer. Ook de pokerface van Koen hebben we al gemist.

In de namiddag gingen we naar een nabijgelegen dorp om een ceremonie te aanschouwen. De plechtigheid ter ere van het plaatsen van de grafsteen van een drie jaar geleden overleden chief. Eerst werd er langs een lokaal marktje gegaan waar er fanta kon genuttigd worden en frietjes/ gebakken patatjes werden gegeten, waaraan Niki achteraf zou bezwijken. De arme stakker is al twee dagen bedlegerig. Er werd muziek gespeeld en al gauw vormde er zich een kring die steeds denser en denser werd. Aanvankelijk stonden we wat buiten de kring, maar wat later werden we uitgenodigd om in de binnenrand te gaan zitten, waar het geduw, gestoot en gestaar deel was van de sensatie. Blijkbaar zijn ze onze lichte huid hier nog niet gewoon, ook met Na Banda (Michele van GenCoo) werden Marilyn en Suzanne verward, waardoor er een huwelijksaanzoek viel. No worries Mathijs en Jan, polygamie is hier toegestaan. De dansers waren verkleed met tal van doeken, rafels, maskers, mutsen, staarten, modder en wat je maar bedenken kan. Hun danskunsten waren impressionant, vol ritmische sprongen en acrobatie. Na iedere dans werd geld gegeven door het publiek. Meedansen en foto’s trekken was helaas enkel toegestaan voor mensen ingewijd in de lokale cultuur, niet voor ons.

PS: Op aanvraag van de ouders van Leen

Ze is gezond en wel

Dag 20: Maandag 25/07/'16

We zijn vandaag gestart met het dak te plaatsen.

Day 5 tem 12: Tussen al dat bouwen, toch ook eens 'op vakantie gaan'

Day 5: Zaterdag 9/07

De funderingen raken stilletjes aan af. Omdat de schoolgebouwen op een lichte helling liggen moeten de funderingen opgevuld worden met zand en stenen om de vloer plat te maken. Dit is vrij zwaar en tijdrovend werk. Die avond moesten we tot onze verbazing binnen eten omdat de wind te koud en te hard waaide, ondanks het feit dat we in Afrika zitten. Er werd ons geitenvlees geserveerd. Daarna was het Poker avond met carlsberg bier van de stad. Die smaak was zeer welkom, het bracht ons terug naar ons moederland.

Day 6: Zondag 10/07

Zondag is rustdag, maar vandaag hadden we eerst nog een bezoek aan de chief van de regio op de agenda. Om die te kunnen spreken, moet je hem betalen. Helaas kunnen we daar niet onderuit want als er iets gebeurt heeft zo’n chief veel macht (bvb om lokale disputen uit te vechten). 

We aten vis en in de namiddag zijn we in een naburig dorp gaan voetballen. 

Het was helaas al Peter’s laatste avond en er was een kampvuurtje waarrond we ‘weerwolven’ gespeeld hebben.

Day 6: Maandag 11/07

Bakstenen verplaatsen, non stop. Peter neemt zijn afscheid, Ilse en Bram komen toe. Morgen komt Ken eraan. Adam en Niki gingen mee Peter afzetten aan de luchthaven om daarna in de stad de eerste blog op het internet te zetten. Voor de reis terug kozen ze voor het goedkoopste vervoer: een lichte vrachtwagen, tot de rand vol met passagiers. De spieren zijn al sterker, stapeltjes van 4 of 5 bakstenen gaan al vlotter. 

Day 7: Dinsdag 12/07

Ken komt eraan.

Ken: Na een zeer lange week wachten was het eindelijk tijd voor mij om op het vliegtuig te stappen en naar mijn nieuwe vrienden en naar het Malawisch volk af te reizen. Toen ik aankwam, waren Marilyn, Suzanne en Shadreck me aan het opwachten. Na een tocht met veel bulten en putten in het donker kwamen we aan in het dorp. Ik wist niet goed waar ik me aan kon verwachten en ik vond het erg spannend. Ik zag iedereen terug en ik werd voorgesteld aan de bewakers, Evance en de vrouwen. Toen ik mijn spullen op de slaapplaats had gelegd was het tijd voor het avondeten. Mijn eerste Malawische diner op de malawische manier: nsima met volledige vissen, groentjes én met de handen! Ik had niet verwacht om al meteen zo lekker te eten. Als dit me elke dag zou voorgeschoteld worden, zou ik het niet erg vinden! Na nog een gezellige avond met muziek en praten met de locals was het tijd om te slapen. Mijn plaats was op het bovenste van een stapelbed waar ik in slaap viel met veel zin naar de volgende dag… 

Day 9 : Donderdag 14/07

Vandaag was het de laatste schooldag voor de kinderen van Gencoo. Deze wordt gevierd met een ceremonie voor de kinderen en hun ouders waar veel toespraken gegeven worden en de kinderen toonden wat ze geleerd hebben. Een aantal van de kinderen moesten zich in het engels voorstellen en een aantal dingen herhalen zoals het alfabet. Er wordt hier vreselijk veel van buiten geleerd, maar de kinderen leren ook samen dansen en zingen met de leerkrachten. De lessen lijken heel leuk te zijn voor de kinderen. Daarna moesten de kinderen zinnen herhalen uit de bijbel: “In the begining, God made the heaven and the earth”. Dit was heel raar voor ons om te horen, maar de religie zit hier heel hard ingebakken. 

Vervolgens werden de resultaten bekend gemaakt en worden de kinderen beloond met koekjes, snoepjes en frisdrank voor de goede resultaten. Ook was de ceremonie de uitgelezen kans voor ons om ons project uit te leggen aan de plaatselijke bevolking. Ze waren heel sceptisch geweest toen men hen had verteld dat een groep Europese studenten een school zou komen bouwen maar waren vandaag vol enthousiasme om te zien dat we daadwerkelijk waren gekomen. De ceremonie werd afgesloten met een afscheidsliedje. 

In de namiddag had Adam een culturele uitwisseling georganiseerd over het onderwerp van religie. Hiertoe waren de werkmannen en -vrouwen uitgenodigd om de plaats van religie in hun maatschappij uit te leggen en onze standpunten te horen. De meesten onder hen spreken amper Engels maar gelukkig hadden we Evance om de vertalingen uit te voeren. Na het duidelijk maken dat het niet de bedoeling was elkaar te proberen overtuigen mocht het gesprek beginnen. Het was voor velen de eerste keer dat ze het concept ‘niet geloven in een god’ waren tegengekomen. Tot onze verbazing vonden ze onze standpunten erg grappig in het begin maar waren ze wel geinteresseerd en stelden ze ons vele vragen. Na een interessante uitwisseling namen we afscheid met stevige handshakes en grote glimlachen.

Day 10: Vrijdag 15/07

Om 7 uur ‘s ochtends was iedereen enthousiast wakker om ‘op vakantie te gaan’. Na het ontbijt en het organiseren van de bagage in Shadreck’s jeep en de 4X4 met laadbak van een bevriende chief, kon de rit beginnen. 5 mensen zaten in de laadbak. Een drietal uur later kwamen we toe aan de lodge, die helemaal luxueus bevonden werd vergeleken met onze dagelijkse accomodatie, zeker de echte douche en toilet en elektriciteit werden geapprecieerd. Bovendien lag Lake Malawi aan onze voeten te lonken, het was als de zee, maar dan met zoet in plaats van zout water. Er werd gezwommen, gelezen en gevoetbald, helaas werd bij die laatste activiteit Stan’s teen gebroken, we zitten dus met een kreupele. ‘S avonds werd er gesmuld van eens iets anders dan nsima of rijst, de meesten aten spaghetti of frietjes. Daarna werd er nog ‘uitgegaan’ naar een bar, in de eerste werd er niet gefeest omwille van een begrafenis die dag, maar in de tweede werd er gedanst en gebiljart. Adam testte een tweede soort lokale bier, dat niet zoals het eerste naar maagzuur, maar dit keer naar clash smaakte, met brokjes.

Day 11: Zaterdag 16/07

Enkelen van ons stonden vandaag  extra vroeg op om de zon te zien opkomen boven het meer, helaas was het vrij bewolkt om een spektakel waar te nemen. Het ’english breakfast’ werd buiten geserveerd, met ‘meerzicht’. Na een winderige voormiddag van nog wat voetballen met de enthousiaste lokale kinderen, gingen we iets vroeger dan gepland door naar Shadreck’s geboortedorp. Er werd nog vis gekocht als cadeau voor zijn familie die dan gedurende de hele rit droogde op de motorkap. Aangekomen werden we warm ontvangen en aten we kip. Na wat spelletjes ‘weerwolven’ werd er gevoetbald met de kinderen. Algauw viel de avond en gingen we op tijd slapen om de dag erop op tijd op te staan om op safari te gaan. ‘S nachts waren de huilende en blaffende honden omwille van een hyena de stoorzenders, evanals Niki, ons eigen varkentje. 

Day 12: Zondag 7/07

Om 6 uur ‘s ochtends ontbeten we om op tijd naar het safaripark te rijden. Rond 10uur kon het echt beginnen. Er werden vooral veel waterbokken en Iùpala’s gespot en af en toe een aapje, de Savanne was knap en er waren ook veel indrubwekkende bomen zoals baobab’s, ‘sausage trees’ en kronkelende bomen. Veel bomen waren ook uitgetrokken door olifanten, en ook hun kaka verried dat ze niet ver meer konden zijn. Nadat we de eerste twee olifanten gezien hadden, hoera!, zagen we ook verdoofde olifanten in een truck passeren om getransporteerd te worden naar een ander safaripark. Onze gids werd getipt over een troep olifanten wat verder aan de rivier en dus reden we in volle vaart daarheen. Bijna verwonderlijk dat niemand uit de laadbak getotterd is. Onze race was wel effectief want wat later zagen we effectief een hele kudde. Nog wat later zagen we Kudu’s, nijlpaarden en wat vreemde vogels. Tijdens de middagpauze stal een aapje een pak koekjes van ons.

Day 1 tem 4: Gestart met funderingen, en wat een sfeer!

Day 1 (dinsdag 5 juli)

Na 24u reizen met het vliegtuig, na 3 tussenhaltes (Parijs, Adis Ababa - Ethiopia, Dar Es Salaam - Tanzania), werd ons visa goedgekeurd in Kamuzu Airport. Een hobbelige “weg” in het donker op de achterkant van een lichte vrachtwagen, leidde ons uiteindelijk naar “Gencoo Village”. In Malawi weet men hoe men iemand moet verwelkomen: Vele knuffels, lachen en dansen. Ze hadden al heel de dag op ons gewacht en waren zeer nieuwsgierig om nader kennis te maken. Na de kennismaking was het tijd om te eten, ze hadden twee kippen voor ons geslacht, waarvan alles dat eetbaar is geserveerd werd (zelfs de kop, waarvan de hersenen met veel smaak uitgezogen worden). De avond werd afgesloten met gitaar en gezang want enkele Edukado leden blijken muzikaal aangelegd te zijn. 

Day 2 (woensdag 6 juli)

Na een eerste goede nacht rust gingen we de stad bezoeken. Onderweg hebben we geleerd dat we “Azungu” zijn, het Chichewa woord voor “blanke”. Vier lokale dames boden ons stokjes suikerriet aan, een heel zoet en verfrissend tussendoortje dat wel sterke tanden vereist.

In de hoofdstad vindt men moderne goederen en diensten terug, zoals een supermarkt en een fast-food pizza restaurant. Met de auto konden een paar leden mee naar de markt, waar ze een boze marktkraamster hebben gefotografeerd, na er een soort zand voor bij de groenten van gekocht te hebben. De rest nam de bus, daarna een rammelbak, gefixt door Evance, met zeven mensen in een rammelbak van vijf plaatsen, die leek elk moment uit elkaar te kunnen vallen — Suzannes schoot is goedgekeurd door Adam. Na het laatste stuk te voet, gingen we naar een nabijgelegen dorp. Daar hadden veel bekijks, voetbal (botsbal gezien de staat van het terrein). Bij de terugkeer werden we “achtervolgd” tot aan gencoo village door zeer nieuwsgierige kindjes. 

Day 3 (donderdag 7 juli)

Vandaag zijn we vroeg opgestaan voor onze eerste werkdag. Na een boterham-peanutbutter-ontbijt begonnen we aan het verplaatsen van een berg bakstenen. De bakstenen zijn op voorhand ter plaatse gemaakt door een heel dorp dat een centje wou bijverdienen. Het transport kende verschillende vormen: 

-Per 3 of 4 per person (per vijf voor Koen), een eindje bergop

-Het overblijfsel van de kruiwagen werd omgebouwd tot een soort mens aangedreven ossenkar

-Met een menselijke ketting samengesteld uit zowel Edukado-leden, lokale arbeiders als wel zich spontaan aanbiedende oudere lokale dames. Deze namen de bakstenen aan met blote handen en demonstreerden een effectieve werptechniek, een beetje confronterend voor ons. 

Na de maaltijd met bonen, die het toiletgebeuren bevorderde, werd er nog heel wat afgedanst, wat tot hilariteit leidde bij de locals. 

Day 4 (vrijdag 8/07)

Vandaag zijn we begonnen met de metselwerken van de funderingen. Hierdoor hadden we wat meer afwisseling in werk. Ze zijn hier behoorlijk perfectionistisch dus de hoeken (en de rest) zullen recht zijn ook al is de werf zelf serieus hellend. Naast het leukere metsen waren er ook nog zwaardere jobs: stenen dragen, wat we nog wel even gaan moeten blijven doen, 15000 bakstenen om te beginnen, er zullen er nog gemaakt worden, verder nog mortel maken, zand zeven en stenen kappen voor het beton.

Peter, Adam en Niki hebben 2 hanen en een kip geslacht. Er werd smakelijk gepeuzeld. 

‘s Avonds werd er en film gekeken door de liefhebbers, maar ‘Django Unchained’ bleek een weinig tactische filmkeuze te zijn voor de lokale meisjes.

Nous sommes bien arrivés! Goed aangekomen!

Un petit message pour vous dire que nous sommes bien arrivés à Lilongwe où Shadreck nous attendait comme prévu. On vous tiens au jus!



Klein bericht om jullie te laten weten dat we goed aangekomen zijn. Shadreck was hier zoals afgesproken. We houden jullie op de hoogte.

We zijn vertrokken - Nous sommes partis!

Wij zijn vandaag, maandag 4 juli 2016, vertrokken om 20h00 richting Malawi! We komen morgen aan om 17h15 in Lilongwe en zullen opgewacht worden door Shadreck Padoko, onze contactpersoon van Gencoo vzw. We houden jullie op de hoogte!

Nous avons quitté Bruxelles aujourd'hui, le 4 juillet 2016 à 20h00 pour rejoindre le Malawi! Nous atterrissons à Lilongwe à 17h15 et notre personne de contact, Shadreck Padoko (de l'asbl Gencoo) nous attendra à l'aeroport. Nous vous tenons au courant de la suite de notre aventure!