Zondag
"tsiku 19" 24/07/’16
Samenvatting
van de week:
De
terugrit van de safari in het koude zuiden naar het noorden was langdurig en
winderig. Hierbij moesten de personen die in de laadbak zaten zelfs onder een
hoop slaapzakken kruipen om zich van de koude nachtwind te beschermen.
Shadreck’s auto moest natuurlijk moeilijk doen hetgeen de rit nog zwaarder
heeft gemaakt. Gelukkig zijn we nog veilig terug thuis geraakt en hebben we in
ons eigen bed kunnen overnachten. De meesten hebben het avondmaal overgeslagen.
Toen
we de volgende dag wakker werden zagen we dat de bouw goed vooruit was gegaan,
een paar muren waren al af. In de komende week moesten de laatste stenen naar
boven gedragen worden en de putten van de funderingen worden opgevuld. Dit
hebben we op een paar dagen volbracht. De volgende stap is het plaatsen van het
dak, hiervoor moeten de muren en ramen vervolledigd worden waarvoor wij van
edukado niet veel kuunen bijdragen. Het bouwen van de muren moet gelaten worden
aan de ‘skilled workers’. Voor deze reden was de rest van de week eerder
rustgevend. Tussen het lezen en het poker spelen kwam het idee uit om een pizza
oven te maken met de overblijvende stenen. De eerste versie was echter geen
succes, de oven warmde maar weinig op. Voor versie 2.0 werd er voor het vuur
een put gegraven, behoorlijk minder bakstenen gebruikt en een schoorsteen
ingebouwd. Deze werkte al beter, maar het werd nooit echt warm genoeg. Toch is
het ons gelukt om twee broodjes te bakken. De derde versie staat al klaar om
nog uit te testen, hopelijk zullen er op de volgende blog fotos van onze
zelfgemaakte Malawi-pizzas kunnen bijstaan.
Ook
veel drama deze week; Koen, de lawyer/liar (zo worden advocaten hier bekeken)
verliet ons op donderdagavond. We hebben nog altijd niets van hem gehoord,
aarde aan Koen, leef je nog?
Zijn
matras werd direct aangeslagen want vrijdag arriveerden de ouders van Adam voor
een kort en bondig verblijf. De volgende dag vertrokken ze naar een andere stad
in Malawi, Zomba, om met de jeugdgroep Juneco te werken in het kader van Clowns
Zonder Grenzen vzw. Daarna gaan ze clown en muziek voorstellingen geven in een
paar dorpjes doorheen Malawi. Op 11 augustus zullen ze terug naar GenCoo
Village komen om hier een laatste keer op te treden.
Een
deel van de groep: Nico, Stan, Marilyn, Suzanne en Evance, ging
zaterdagnamiddag naar Lilongwe. Na een rit in een truck die zowel mensen als
geiten vervoerde, kwamen we aan bij de ‘lapa’-markt. Een lapa is een kleurrijke
doek die hier door vrouwen gedragen wordt als rok/ kleed/ draagdoek/handtas...
De keuze was groot en de meisjes wisten niet wat kiezen. Moest de keuze aan de
jongens hebben gelegen, waren ze simpelweg niet naar de markt gegaan. Hierop
volgde een bezoekje aan het souvenirmarktje waar het afpingelen het grootste
deel van de tijd vulde. In de supermarkt werd onze voorraad snoepgoed
aangevuld, hetgeen nodig was na een ontbijt van enkel pindanoten, wat hier als
luxe wordt beschouwd, maar onze magen toch niet zo vulde. Daarna keerden we
terug, geen geiten deze keer, maar wel ajuinen, fietsen, werkmateriaal en
consoorten.
In de
tussentijd heeft Adam zijn haar laten knippen. Na een uitleg over hoe een
scheermachine moet gebruikt worden met ‘Azungu’-haar was het resultaat vrij
goed. Stiekem denken we dat ze zijn haar verkocht hebben op de zwarte markt.
Na
een laatste meeting, waar ze hier zo van houden, zijn Bram en Ilse van GenCoo
op zondag vertrokken. Helaas namen ze hun spelletjes mee en zijn we weer een
poker-rivaal armer. Ook de pokerface van Koen hebben we al gemist.
In de
namiddag gingen we naar een nabijgelegen dorp om een ceremonie te aanschouwen.
De plechtigheid ter ere van het plaatsen van de grafsteen van een drie jaar
geleden overleden chief. Eerst werd er langs een lokaal marktje gegaan waar er
fanta kon genuttigd worden en frietjes/ gebakken patatjes werden gegeten,
waaraan Niki achteraf zou bezwijken. De arme stakker is al twee dagen
bedlegerig. Er werd muziek gespeeld en al gauw vormde er zich een kring die
steeds denser en denser werd. Aanvankelijk stonden we wat buiten de kring, maar
wat later werden we uitgenodigd om in de binnenrand te gaan zitten, waar het
geduw, gestoot en gestaar deel was van de sensatie. Blijkbaar zijn ze onze
lichte huid hier nog niet gewoon, ook met Na Banda (Michele van GenCoo) werden
Marilyn en Suzanne verward, waardoor er een huwelijksaanzoek viel. No worries
Mathijs en Jan, polygamie is hier toegestaan. De dansers waren verkleed met tal
van doeken, rafels, maskers, mutsen, staarten, modder en wat je maar bedenken
kan. Hun danskunsten waren impressionant, vol ritmische sprongen en acrobatie.
Na iedere dans werd geld gegeven door het publiek. Meedansen en foto’s trekken
was helaas enkel toegestaan voor mensen ingewijd in de lokale cultuur, niet
voor ons.
PS:
Op aanvraag van de ouders van Leen
Ze is
gezond en wel
Dag 20: Maandag 25/07/'16
We zijn vandaag gestart met het dak te plaatsen.
Hey Leen en companen,
ReplyDeleteGeniet van deze uitzonderlijke werkvakantie. Jullie doen hier ervaringen op die je de rest van jullie leven zullen mee dragen. Slorp al deze ervaringen op, zodat jullie ze later altijd terug kunnen oproepen en vertellen wat een fijne tijd het toch was.
(Meter) Ann